VIPvoorElkaar bloemetje voor: vrijwilliger Annet Voermans
Kinderen spelen een heel belangrijke rol in het leven van Annet Voermans (78). Ze is dol op dat kleine grut en straalt als ze erover praat: “Kinderen zijn door al die jaren heen niet echt veel veranderd. Ze zijn nog altijd lief, enthousiast, grappig en spontaan. Natuurlijk ook wel eens boos of verdrietig, maar dan praten we daarover en is de bui vaak snel weer voorbij. Ja, ik vind het echt geweldig om met kinderen bezig te zijn.” En dat doet ze, als vrijwilliger, dan ook al van jongs af aan.
Door: Dianne Huijskens
Lang voordat ze zelf moeder werd, hielp Annet vanaf haar 16e al mee met de Instuif in haar woonplaats Riel. “Daar organiseerden we op dinsdagavond en woensdagmiddag allerlei activiteiten voor meisjes van de, toen nog, lagere school. De jongens hadden in die tijd nog een aparte afdeling, die werd geleid door de pastoor. Ik had geregeld overleg met hem over dingen die wij organiseerden, zoals wandeltochten, spellenparcours, het jaarlijkse kamp en uitjes naar bijvoorbeeld een theatervoorstelling van de Fabeltjeskrant. Ik kom nu nog wel eens iemand tegen die mij nog herkent als ‘leiding’ van destijds,” lacht Annet.
Haar allereerste vrijwilligerswerk deed Annet op nóg jongere leeftijd: vanaf haar 14de hielp ze al mee met de jaarlijkse Fancy Fair, een soort spelletjesmarkt. “De opbrengst ging naar de missie.”
Regelaar
Het regelen van dingen en het organiseren zit Annet in het bloed. “Ik kan zelf bijvoorbeeld niet goed knutselen, maar ik kan wel een leuke knutselactiviteit voor kinderen bedenken die iemand anders dan uitvoert. Mensen laten doen waar ze goed in zijn, dat geeft mooie resultaten!”
Op een schuurfeest in Riel leerde ze Kees uit Gilze kennen. Het stel trouwde in 1970 en kregen hun eerste zoon in Riel. Daarna verhuisde het gezin naar Gilze en werd een tweeling geboren. Drie zonen in 2 jaar tijd, Annet kon haar geluk niet op. “Ik vond het heerlijk om overdag met die kleintjes in de weer te zijn. Het huis poetsen deed ik in de avonduren, als ze op bed lagen.” Toch vond Annet ook tijd om lid te worden van de Buurtvereniging, waar haar organisatietalent meteen werd herkend en ze in het bestuur terechtkwam. “We hebben in die jaren zoveel leuke dingen gedaan met de buurt: van fietstochten tot gezamenlijk eten, echt van alles. Zo leerde ik ook steeds meer mensen kennen.”
Hulpmoeder
Vanaf het moment dat de oudste zoon naar de basisschool ging, werd Annet brigadier en vrijwilliger op school. “Mijn moeder kwam dan op de tweeling passen en ik ging op school helpen: lezen, knutselen, broodjes smeren, mee op schoolreisjes… ik pakte alles aan.”
35 jaar KiaK
Toen haar drie kinderen op de middelbare school zaten, ging Annet als vrijwilliger aan de slag bij werkgroep KIAK, die activiteiten voor Gilse kinderen organiseert, zoals de woensdagmiddaginstuif en de kindervakantieweek. Dat heeft ze zo’n 35 jaar gedaan, waarvan ook veel jaren als bestuurslid. “Kinderen hoefden zich voor die instuif niet van tevoren op te geven”, vertelt Annet. “Gemiddeld hadden we zo’n 20-25 kinderen per keer, maar ook wel eens uitschieters naar boven. Het hoogste aantal was 298!” Ze herinnert zich ook nog goed een bosdag, waarbij ze hadden gerekend op 50 kinderen. “Dat werden er 150! Dan moet je rustig blijven, snel omschakelen, dingen omgooien en net iets anders doen. Het werd al met al een geweldige dag!”
Oppas
Ondertussen ving Annet thuis, als oppasmoeder, in al die jaren ook nog eens vele kinderen op. “Dat begon met familie, maar later kwamen daar andere mensen bij die mij vroegen op te passen.” Ze breidde haar speelgoedcollectie uit, zodat er voor alle leeftijden leuk en uitdagend speelgoed voorhanden was. “Maar hoe ik ook mijn best deed om het rolbevestigende te doorbreken, jongens grepen toch meestal naar autootjes en meisjes naar poppen. Dat zit er op de een of andere manier toch ingebakken.” Nog steeds heeft Annet een kast vol speelgoed en knutselspullen, voor ‘als er kindjes op bezoek zijn.’
In die tijd werd Annet ook zelf oma. “Ik huilde van blijdschap toen ik dat hoorde!” Er kwamen vier kleinkinderen: (weer) 3 jongens en 1 meisje. Jarenlang reed Annet, eerst alleen en later met haar gepensioneerde man, wekelijks naar Eindhoven of Amsterdam om op te passen. De jongste twee zitten nu op de middelbare school in Bilthoven, maar nog een middag per week zit oma Annet bij hen thuis klaar met een pot thee en een luisterend oor.
Hulpcentrale Gilze
Sinds 2011 is Annet actief bij de Hulpcentrale Gilze, waar ze mensen met een hulpvraag koppelen aan een vrijwilliger die kan helpen. Dat gebeurt door de 13 centralisten, waar Annet er één van is. “We hebben een poel van ongeveer 80 vrijwilligers die allerlei dingen oppakken, zoals boodschappen doen, chauffeur zijn voor iemand of wandelmaatje.” Binnen een jaar belandde ze ook daar weer in het bestuur, waar ze tot de dag van vandaag secretaris is. Ook bemant Annet een keer per maand de VIPvoorElkaar informatiestand in De Flair in Gilze. “Mensen kunnen daar terecht met hulpvragen of als ze informatie willen over vrijwilligerswerk. Of gewoon gezellig voor een praatje bij een kop koffie. Het is fijn samenwerken met VIPvoorElkaar. Als zij een hulpaanvraag binnenkrijgen van iemand uit Gilze, dan contacteren ze mij en probeer ik een vrijwilliger te vinden. Zo helpen we elkaar over en weer en dat is belangrijk.”
Note:
Omdat Annet enkele dagen na het interview op vakantie ging, zorgde Heidi’s Bloemerij voor een mooi bloeiend plantje, waar ze nog lang plezier van heeft.
